In harmonie

Toen ik op donderdagavond De Zwaan binnenliep kwamen de vrolijke klanken van blaasinstrumenten mij tegemoet. De Uitgeester Harmonie was aan het repeteren voor hun jubileumconcert op 19 november. Ik mocht luisteren naar zo’n dertig blazers en een slagwerker die enthousiast en overtuigend hun stukken speelden. In een strakke vierkwartsmaat bliezen de blazers hun partijen, ondersteund door het donkere geluid van de grote bastuba en de baritonsaxofoon. De muziek klonk soms melancholisch en soms heldhaftig, waarbij de drummer steeds met een haarscherpe timing zijn roffel inzette. Bij de bekende melodieën kon ik het niet laten zachtjes mee te neuriën. Wat een feest om jong en oud samen zo geconcentreerd muziek te zien maken. (De Harmonie heeft trouwens nog plaats voor meer jongeren.) 
Muziek verbindt, het versterkt de harmonie tussen mensen onderling. Samen musiceren of zingen zorgt er voor dat het gelukshormoon oxytocine vrijkomt, waardoor er meer empathie ontstaat. Ik kan het niet laten even wat bevindingen uit de wetenschap te beschrijven (het was tenslotte mijn vak). Want dit is nog niet alles. Uit hersenonderzoek blijkt dat bij het maken van muziek veel verschillende delen van de hersenen worden gebruikt en gestimuleerd. En hoe meer stimulatie ons brein ontvangt, hoe beter het in conditie blijft. Dit geldt trouwens ook voor kinderen. Het blijkt dat zij over de gehele linie beter gaan presteren als zij muziekles krijgen. Hopelijk gaan er veel kinderen in Uitgeest naar de muziekschool, en wie weet van daaruit naar de Uitgeester Harmonie. 
 
Ik zit zelf in een orkestje met vrienden; wij spelen samen trekharmonica (niet te verwarren met accordeon). Elke maand komen we bij elkaar om stukken te spelen die we van tevoren thuis hebben geoefend en, als het lukt, uit het hoofd hebben geleerd (een ware uitdaging voor een wat ouder wordend brein!). We verdelen de partijen, tellen de maten, spelen vaak heel verkeerde noten en juichen als er een mooi slotakkoord klinkt en we een nieuw stuk onder de knie blijken te hebben. Ondertussen kletsen we gezellig bij en zorgen we voor een lekkere lunch. 
Ik heb lang niet altijd zin om van tevoren in mijn eentje te oefenen, maar ik troost mij dan met de gedachte dat het heel goed is voor de conditie van mijn hersenen. En na afloop van het samenspelen is er in ons orkestje steevast een en al blijdschap en harmonie, zowel van binnen als van buiten.  

Marjolein Geldermans