“Leestroost” De Afvallende Bal

Uitermate dragelijk in vergelijking met het grote, dat wel, maar toch? Om het kleine leed te verzachten en om een beetje “leestroost” te bieden in tijden van het “grote leed” duikt de Afvallende Bal in zijn omvangrijke archief en biedt u integraal ieder week vanaf nu, zolang de voetbaldroogte blijft, een (bewerkt) verslag aan uit het verleden.

Vandaag een wedstrijd in de vierde klasse uit het seizoen 2007-2008. Het is het laatste seizoen met Wout Gerrits als trainer. Het team boekte wisselvallige resultaten maar bereikte nog wel de nacompetitie maar daarin werd geen succes geboekt.

Het verslag betreft  de thuiswedstrijd tegen Saenden waarin we een dan piepjonge Ramon de Nijs zien schitteren.

FC Uitgeest op koers na “Symphonica in Rosso”.

Dankzij een zwaarbevochten 4-2 overwinning op Saenden heeft FC Uitgeest zich gemeld aan de kop van de ranglijst in de vierde klasse. Dat is goed voor de club en leuk voor de spelers en de coaches. Nog leuker voor “de afvallende bal” was dat hij blijkbaar over bijzondere gaven beschikt. Nog geen week nadat hij Ramon de Nijs “het grootste talent van de FC” noemde besloot de speler zijn gelijk te etaleren met een wervelende show. Met zijn eigen  “Symphonica in Rosso” overdonderde hij het Uitgeester publiek misschien nog wel meer dan Paul de Leeuw in het Gelredome. “Nee, dat was hem sinds de effies niet meer overkomen, vier keer scoren in een wedstrijd”, aldus een dolgelukkige Ramon de Nijs na afloop van zijn optreden.

FC Uitgeest kwam sterk uit de startblokken. Het begin van de wedstrijd deed een beetje denken aan die legendarische “waar we echt niet aan terug willen terug denken”- wedstrijd in 1974. Nog voordat ook maar één Saenden-speler de bal had kunnen aanraken lag deze al achter keeper Boogert. Met een rake kopbal na een voorzet van Dick Oosterwal speelde Ramon de eerste tonen van zijn ouverture. 1-0.

Helaas voor FC Uitgeest betekende dat niet direct de overgave van Saenden. Integendeel want de fysiek sterke bezoekers hadden de volgende 25 minuten absoluut de overhand. Uitgeest kwam een paar keer goed weg bij inzetten van vooral de uitstekende spelende Saenden-spits Duijvis. Maar ook nu bleek een oude voetbalwet, die zegt dat als je zelf niet scoort de goal aan de andere kant valt, nog steeds te gelden. Nu voor Saenden. In de 31^e minuut leidde slecht wegwerken van keeper Boogert tot Ramon’s tweede. Natuurlijk was het toeval dat hij de bal voor zijn voeten kreeg maar de snelheid en het gemak waarmee hij vervolgens de bal controleerde en inschoot was pure klasse. 2-0. Even later was Knaap voor Saenden wel trefzeker zodat vlak voor rust de felbegeerde, en ook wel verdiende, aansluiting een feit was. 2-1

Gelukkig voor Uitgeest voorkwam keeper Rene Hulsman met een prima redding vlak voor rust de gelijkmaker van Saenden. Het Uitgeester publiek was nog bezig een zucht van verlichting te slaken, en was met de gedachten al bij de koffie, toen Ramon de Nijs besloot één van zijn mooiste aria’s te zingen. Het moet ergens halverwege de middencirkel en het strafschopgebied zijn geweest toen hij besloot aan een solo te beginnen. Met een paar heupbewegingen, die ik Alberta Tomba niet zo snel zie nadoen, degradeerde hij een tweetal Saenden-spelers tot lantaarnpaal en passeerde keeper Boogert met een “uithaal” waar Paverotti een puntje aan had kunnen zuigen. 3-1. FC Uitgeest supporters sloegen elkaar op de schouders. Mensen kwamen hardhollend, met de gehaktbal nog in de mond, terug uit de kantine maar helaas voor hen, het wonder was al geschied en zij hadden het niet meegemaakt. 

Na rust besloot trainer Gerrits om de niet geheel fitte John de Nijs te vervangen door Gabe van Wijk. Uitgeest begon met veel zelfvertrouwen aan de 2e helft en probeerde direct de klus af te maken. Toch was het Saenden die de eerste kansen kreeg en daar zoveel vertrouwen uit haalde dat ze Uitgeest met de rug tegen de muur zette. Het leidde tot hectische taferelen voor het doel van Hulsman. Hij hield het hoofd koel maar kon toch in de 75e minuut de logische 3-2 niet voorkomen. Daarna leek de gelijkmaker een kwestie van tijd. Ramon de Nijs besloot daarom maar de slotouverture in te zetten. Met een ferme trap schoot hij FC Uitgeest, overigens in buitenspelpositie, naar de benauwde en zwaar bevochten 4-2 winst. 

Ramon de Nijs was de absolute ster in de opera vandaag. Een opera kent echter meerdere goede zangers. Zij zijn nodig om een ster te laten schitteren. Daarom een compliment aan alle andere spelers. Zonder jullie geen “Symphonica in Rosso”. Jullie houden FC Uitgeest op koers.