Henk Boonstra (26 april 1941- 20 december 2021) ; “Iedereen is goed”

“Toon Dekker, ik had een klik met die man. We kwamen allebei uit Beverwijk, hebben samen veel bijgedragen aan het ontwikkelen van jonge spelers in Uitgeest en keken naar hen op dezelfde manier, positief. Die kinderen moeten gewoon plezier hebben. Goed zijn, goed worden, het doet nog niet ter zake. Jongens, meisjes, gewoon door elkaar heen en allemaal hetzelfde behandeld. Toch is het weleens moeilijk want je weet niet altijd alles van die jonge kinderen. Je ziet ze één keer in de week en soms moet je weleens ingrijpen als er een kind is die een over de grens gaat. Blijkt zo’n kind op school soms een batterij aan begeleiding te krijgen. Maar ja, wij weten dat niet. Is misschien maar goed ook hoor, want je pikt ze er toch wel uit die kinderen die wat extra aandacht nodig hebben. Krijgen ze van ons dan ook”.

Niels Duin en Max Harmsen, spelers van Jongens onder 17, knikken instemmend. De laatste maanden hebben zij als beoogde opvolgers “het ambacht” van voetbaltrainer mogen leren van Henk Boonstra. Ze kijken naar hem met zowel bewondering als respect. Henk is een begrip bij FC Uitgeest. Vanaf volgende week zullen zij de allerjongste voetballertjes (4-6 jaar) onder hun hoede nemen volgens de lessen van Henk Boonstra namelijk “Iedereen is goed”.

Henk is inmiddels 80 jaar en heeft het afgelopen jaar gemerkt dat het niet meer vanzelf ging. Het eens goddelijke lijf werkte niet altijd meer mee en verlies van voetbalvriend Toon Dekker (2017) was hem niet in de kouwe kleren gaan zitten. Hij had het moment voelen aankomen, stoppen, een leven zonder voetbal.

“Ik ben begonnen op mijn achtste jaar bij sv Beverwijk. Later ben ik naar Kinheim gegaan in Velsen-Noord dat speelde op het huidige sportpark De Gieteling waar nu FC Velsen-Noord speelt. Dat was een leuke club waar je iedereen kende. Doordat het ledenaantal terugliep moest er gefuseerd worden met het naastgelegen IEV. Dat vond ik helemaal niks. In één klap was de gezelligheid verdwenen. Omdat ik in die tijd werkte bij de Melksuikerfabriek in Uitgeest kreeg ik daar ook een huis. Zo leerde ik mensen kennen van vv Uitgeest. Dat was nog een echte dorpsclub begreep ik. Ik heb toen overschrijving (1962) aangevraagd en kwam gelijk in het eerste elftal. Al snel werd mij gevraagd of ik een juniorenelftal wilde trainen. Dat vond ik leuk om te doen en ja, dat heb ik dus tot vandaag 26 juni 2021 volgehouden. De jaren in het eerste van vv Uitgeest , ik heb er zo’n 300 wedstrijden gepeeld, waren prachtig. Ik speelde vaak laatste man. Een mooie en belangrijke plaats in het veld. Alles begint vanaf die positie. Ik had een goede lange trap en kon daardoor het middenveld soms overslaan, richting spitsen. Ha, ha zoiets zouden ze vandaag de dag een “spelversneller” noemen. De beste voetballer met wie ik gespeeld heb in die jaren? Ik denk Henkie Baltjes. Geweldige speler.

Als trainer heb ik me natuurlijk moeten ontwikkelen. Ik denk dat ik in het begin misschien wat te fanatiek was, heb dat bijgesteld maar is nooit echt verdwenen. Ik hou niet van dat zoetsappige. Kinderen mogen best fanatiek zijn in wat ze graag willen leren. Tegelijkertijd neem je zo’n kleintje natuurlijk in bescherming als er even wat mis gaat.”

Het is zaterdag 26 juni 2021, negen uur. De eerste zaterdag na Corona dat er weer publiek langs de lijn mag staan. Het is nu echt zover, zijn laatste training. Henk kijkt eens om zich heen, helpt Niels en Max en neemt plaats in het doeltje van de “Toon Dekker Arena” als de kleintjes een oefening moeten doen in het afmaken op het doel. Natuurlijk had hij al begrepen dat ze het niet zomaar voorbij zouden laten gaan die laatste training. Ergens halverwege komt er een vrolijk spelend Dixieland-orkestje naar het veld. De familie staat langs de kant. Eerst de training afmaken.

Vincent van den Berg, jeugdvoorzitter van FC Uitgeest, begrijpt dat. Na afloop van de training vraagt hij de aandacht van de vele aanwezigen. Het is moeilijk voor hem. Hij, kind van de club, kent Henk al vanaf zijn eerste voetbaljaren bij vv Uitgeest en later FC Uitgeest. Zichtbaar geëmotioneerd bedankt hij Henk voor “al die jaren van trouwe dienst en dat alles zonder gezeik. Nooit zeuren, altijd klaarstaan”. Henk waardeert dat. Hij ziet in Vincent een ware geestverwant: niet zeiken, niet te zoetsappig, gezelligheid maar vooral met een blik op jeugdvoetballers van “Iedereen is goed”.

Henk kijkt en ziet dat het goed is. Hij komt vast nog weleens kijken.

René Vermeer