Creativiteit kent geen tijd

Rob heeft een grote schuur met een verzameling van allemaal ‘rommel’, zo noemt hij het zelf. Overal liggen verschillende soorten hout en oude spullen. Elk laatje en plankje is gevuld maar als hij iets zoekt weet hij het meteen te vinden.

Jutten
Als Rob een wandeling maakt door het bos, de duinen of op het strand struint hij naar bijzonder gevormde houtjes, stenen en schelpen. "Soms zie ik daar een deel van een dier of mens in. Ook vind ik wel eens een stuk touw of plastic. Dit neem ik dan mee naar huis. Ik gooi bijna nooit dingen weg. Zelfs geen oude sok. Wie weet kan ik het nog een keer gebruiken om er iets moois van te maken.”

Werkwijze
Op de vraag hoe hij zijn ideeën uitwerkt antwoordt de kunstenaar: “Als voorbeeld neem ik even de kameleon. Ik had een houtje gevonden waarin ik een oog van een kameleon zag. Ik nam het mee naar huis en keek in mijn rommel-schuur. Daar vond ik een tak die een beetje gekruld was en leek enorm op de staart! Ook zoek ik materiaal dat ik kan gebruiken als middenlijf en voor de pootjes. Ik schaaf alles een beetje bij zodat het mooi gevormd en vlak is. Vervolgens maak ik mijn eigen uitgevonden lijm, bestaande uit een mengsel van houtzaagsel en constructielijm, dat bijna onzichtbaar is op het hout. Ik plak alle onderdelen aan elkaar en snij nog een klein mondje in de kop. Als laatste geef ik de kameleon een kleurtje en hij is net echt! Het beestje voorzie ik ook nog van een laklaagje, zodat de houtwormen er niet bij kunnen".

Creativiteit
Rob verzamelde sinds zijn jeugd al dingen die hij vond, zoals potjes en beeldjes. "Mijn slaapkamer stond er vol mee," lacht hij. "Ik volgde een opleiding technisch timmeren en later werkte ik bij aannemersbedrijf ‘Bas Martens’. Hier ontwierp ik bars voor in kroegen en restaurants, maar het liefst timmerde ik deze ook in elkaar. Tekenen heb ik altijd leuk gevonden. Heel lang heb ik ook cartoons getekend over de politiek in Uitgeest.”

Eenmaal gepensioneerd bleef Rob altijd doorgaan met timmeren en ontwerpen maken voor zijn familie. In de huizen van zijn kinderen is de ‘Noordover-stijl’ dan ook overal te vinden. Met grote klussen is hij nu gestopt maar voor reparaties en kleine houtwerken doet hij zijn ‘kluspak’ nog aan. Hierdoor heeft hij de tijd en de rust voor het maken van zijn kunstwerken waar hij al jaren naar uitgekeken heeft en oude ‘troep’ voor heeft verzameld. Er wordt vaak gezegd dat hij zijn werken zou moeten verkopen. Maar dat doet hij liever niet. “Als ik het verkoop dan ben ik het kwijt. Dat zou ik erg zonde vinden. Er is een kleine kans dat ik bijvoorbeeld nog eens een oog van een kameleon zie in een stuk hout. Dus het is een uniek stuk. Bovendien heb ik geen verstand van hoeveel geld ik ervoor zou moeten vragen. Dat zoeken mijn (klein)kinderen maar uit als ik er niet meer ben", lacht de kunstenaar. "Wel zou ik graag willen exposeren en meedoen aan de kunstroute. Ik hoop dat dat gaat lukken komend jaar.” Aan stoppen denkt Noordover nog lang niet. “Pas als ik dement en bejaard ben zou ik erover nadenken. Als ik mijn handen en creativiteit niet meer kan gebruiken zou ik doodongelukkig worden.”