Zoenen of Zoomen?

28 april, 2021 - Uitgeest

Als we straks niet bang meer hoeven zijn voor besmetting, hoe gaan we elkaar dan begroeten, en hoe nemen we afscheid? Komt het zoenen terug? 

Marjolein Geldermans beschrijft haar ideeën in deze column.

Marjolein Geldermans (aangeleverde foto)
Marjolein Geldermans (aangeleverde foto)

Wat mij al een tijdje bezighoudt is hoe de begroetingsrituelen eruit zullen zien als we niet meer bang hoeven zijn voor besmettingen. Blijven we bij het zogenaamde nieuwe normaal van afstand houden of gaan we weer zorgeloos zoenen, knuffelen en handen schudden? Vóór corona bestond de begroeting veelal uit drie zoenen. Maar eerlijk gezegd heb ik dat altijd teveel gevonden. Niet dat ik graag afstand houd, ik zoen liever dan dat ik Zoom, maar ik ging automatisch mee in de beweging van links, rechts, links. Of was het rechts, links, rechts?
Nu we straks weer naar het oude normaal mogen, grijp ik mijn kans om hierin verandering te brengen. Ik ben van plan om, als afstand houden niet meer hoeft, het te laten bij twee zoenen. En dan ga ik dat van tevoren tegen iedereen zeggen met wie ik gewoontegetrouw drie zoenen deed. Anders blijft de ander zo ongemakkelijk in de lucht hangen voor de derde zoen die niet komt. Eigenlijk zou één dikke kus ook genoeg zijn, maar dan komt er vaak nog een knuffel achteraan omdat het anders een beetje magertjes is qua hartelijkheid. Ik wil echter ook weer niet in iederééns armen belanden. Dus twee lijkt me goed.
Ik heb vrienden die de intimiteit van lichamelijk contact bij begroeting of afscheid helemaal niet missen. Die vinden het juist wel prettig om wat afstand te houden, en alleen ‘hai’ te roepen of een elleboogstoot te geven. Die stappen bij hun vertrek vrolijk zwaaiend in de auto en dat was het dan. Zij zijn niet van het kleffe geknuffel en hebben er ook geen moeite mee om alles online te blijven doen en te blijven Zoomen. Ik hoor niet bij die categorie, maar het is interessant dat dit soort verschillen nu merkbaar worden.

Terwijl ik dit stukje schrijf zit ik in het gras bij een hotelletje in Zuid Limburg. Ben er vijf dagen aan het fietsen met mijn lief, waarbij we steeds ergens anders slapen. Wel een gedoe met mondkapjes en eten op de kamer, maar we zijn er even uit. We kennen hier niemand dus een begroeting is simpel; alleen goedemorgen en hallo. En we hoeven niet te Zoomen en sowieso niet te zoenen. Maar als we weer thuis zijn ga ik al mijn vrienden laten weten dat ik voortaan twee zoenen doe. Dat wordt dan voor mij het nieuwe normaal.

Marjolein Geldermans