Tevreden

Zo, ik ben net terug van de Elfstedentocht, op de fiets wel te verstaan. Een prachtige route door Friesland waarbij ik alle tijd had om na te denken over het vervolg op de vorige column: het verplaatsen van de focus naar dat wat goed gaat in plaats van het slechte uit te vergroten. 
Kleine moeite als je al die schoonheid om je heen ziet op het Friese platteland. Luierende lammetjes op de dijk, dicht tegen elkaar aan tevreden herkauwend, velden vol blauwgroene tarwe, klaar voor de oogst. Nieuwsgierige koeien langs het fietspad, de geur van gerst en vers hooi in het weiland. En zelfs de fietstocht over de dijk naar Harlingen in stromende regen en met fikse tegenwind was bijzonder omdat je het verschil niet meer zag tussen lucht en water: twintig tinten grijs. Het heeft even geduurd maar ik heb mijzelf de gewoonte aangeleerd om aandacht te geven aan datgene wat goed gaat, waar ik tevreden over kan zijn, of trots op ben. Vanuit mijn vak weet ik dat dit een effectief middel is om je stemming op peil te brengen en te houden en het wordt als techniek ingezet bij de behandeling van depressie. In mijn werk adviseer ik mijn cliënten dan ook de focus te leggen op tevredenheid. En ik vind: wat je van anderen vraagt moet je ook zelf doen, onder het motto: ‘practice what you preach’. We zijn meestal geneigd kritisch te zijn ten aanzien van onszelf en anderen. En dan hebben we nauwelijks oog meer voor wat we goed hebben gedaan en waar we blij mee kunnen zijn.

Het aanleren van ‘de focus op tevredenheid’ is niet moeilijk. Het begint met elke dag drie dingen op te schrijven bij de vraag: wat heb ik vandaag gedaan waar ik tevreden over kan zijn? Je kunt deze tevredenheidsvraag nog uitbreiden met: wat heeft een ander vandaag gedaan waar ik tevreden over kan zijn? En wat is er nog meer waar ik dankbaar voor kan zijn? Doe dit elke dag gedurende zes weken en dan is de nieuwe gewoonte min of meer ingesleten geraakt in de hersenen en zal steeds meer vanzelf gaan. Je zult merken dat je er opgewekter van wordt. Ik spreek uit ervaring. Maar het blijft wel opletten! Ik betrapte mezelf erop dat ik, tijdens onze Elfstedentocht, danig uit mijn humeur raakte omdat de route ons langs het Sneekermeer zou leiden. Ik verheugde mij hierop vanwege mooie herinneringen aan zeilvakanties, maar uiteindelijk werd ik via een omleiding over een saai stuk fietspad langs een drukke weg geleid. Zo jammer...een heel stuk langs het water gemist! Het duurde even voordat ik bedacht dat het grootste deel van de route wél mooi was en dat ik blij kon zijn dat de omleiding niet heel veel kilometers extra betekende. 

Alles wat je aandacht geeft wordt groter. Ik kies ervoor om mijn aandacht te richten op de goede dingen van de dag. Zoals het feit dat ik gezond genoeg ben om zo’n lange fietstocht te maken in weer en wind, dat ik eindelijk een keer op de brug van Bartlehiem heb gestaan (zonder schaatsen, dat dan weer wel), de leuke herinneringen aan de houten Friese doorlopers waarmee ik voor het eerst op het ijs stond, met van die oranje touwtjes die je nooit meer uit de knoop kreeg. En niet te vergeten de Friese tekst die ik tegenkwam op de dijk naar Harlingen: “Let dyn siel sjong it ût!”  Laat je ziel het uitzingen! Daar doe ik het voor…