Een perfecte herfstdag

De herfst is begonnen! Pompoenen en kalebassen sieren de tuin, kastanjes liggen glanzend bruin voor het oprapen, en rode bessen kleuren de struiken. Het liefst zou ik lange boswandelingen maken, stoofpotjes bereiden en speculaas bakken. In plaats daarvan zit ik de hele week achter mijn laptop te voldoen aan mijn maatschappelijke verplichtingen. En ik reis heen en weer naar Capelle aan de IJssel om daar cursus te geven bij een grote GGZ instelling. Die cursus gaat over perfectionisme en hoe je dat kunt aanpakken. Perfectionisme vergroot de kans op psychische klachten dus het is de moeite waard er iets aan te doen. Maar wat is perfectionisme eigenlijk? Zelf ben ik nogal een Pietje Precies; hou van schoon en opgeruimd en wat ik doe, doe ik graag goed. Maar ben ik daarmee een perfectionist? In de literatuur staat dat je kunt spreken van perfectionisme als je extreem hoge eisen stelt, zó dat je daar zelf last van hebt en ook je omgeving eronder lijdt. En dat de ‘behandeling’ ervan kort gezegd inhoudt dat je oefent met een beetje slordigheid en daarbij ontdekt dat de wereld dan niet vergaat. Tijdens de cursus onderzoeken de hulpverleners ook hun eigen perfectionisme. Een jonge psychologe vertelt dat ze twee keer per week haar kledingkasten leeg haalt om alles opnieuw op te vouwen. Zodat haar kasten er netjes uitzien, met rechte stapels. Dat lijkt mij behoorlijk perfectionistisch. Een psychiatrisch verpleegkundige vertelt dat hij, als hij een etentje geeft voor vrienden, alles uit de kast haalt (bijna letterlijk) en zorgt voor vijf prachtig opgediende gangen. Maar hij raakt ervan in de stress, is al doodmoe als de gasten nog moeten komen, en denkt achteraf steevast dat het niet goed genoeg was. Beide nemen zich voor om bij wijze van experiment het zichzelf wat gemakkelijker te maken en te oefenen met nieuw gedrag. De psychologe gaat wat meer chaos in de kast toelaten en scheve stapels creëren. De verpleegkundige haalt een keer chinees voor zijn gasten en serveert gewoon een magnum als toetje. En alles met als doel te ervaren dat je ook wat minder mag presteren en de waardering van anderen daar niet van afhangt. Wat een verademing.
Ik moet de tweede cursusdag nog voorbereiden en deze column schrijven. Buiten schijnt de zon, het is een perfecte dag voor een lange herfstwandeling. Ik voeg de daad bij het woord: laptop uit en wandelschoenen aan! 

Marjolein Geldermans