De samenleving op een basketbalpleintje

Al (te) lang mag er niet meer binnen gesport worden, ook de jeugd niet. Veel sportverenigingen zijn gebonden aan een gymzaal of sporthal en zitten dikwijls met hun handen in het haar. Ze willen wel, maar kunnen niet. Je moet ook maar net het geluk hebben om je sport buiten te kunnen beoefenen, dat is voor badminton en turnen lastiger dan voor basketbal. 
Al zijn enige randvoorwaarden voor basketbal ook niet onbelangrijk. Een veld, liefst betegeld en dan ook nog een beetje netjes en recht. Een tweetal baskets, niet te hoog en het liefst met een netje. En dan natuurlijk nog een groep enthousiaste kinderen en een paar trainers die dit enthousiasme delen.

Al deze ingrediënten zijn elke dinsdagmiddag te vinden op het schoolplein van basisschool de Vrijburg in Uitgeest. Daar komen zo’n 15 kinderen tussen de 6 en 14 jaar bij elkaar om buiten te basketballen, nu het binnen al lange tijd niet meer kan.

Elke dinsdagmiddag is het meer dan een training; het is de samenleving in het klein die elkaar vindt in dezelfde passie. Een mengelmoes van jong en iets ouder, groot, klein, extrovert of juist afwachtend. En iedereen kan en mag altijd meedoen. Sinds de actuele discussie over kansenongelijkheid en driejarige brugklas lezen we over ‘beter differentiëren’. Simpel gezegd betekent dit ‘omgaan met verschillen tussen kinderen’. En dat is wat er elke dinsdagmiddag zo goed mogelijk geprobeerd wordt. Het is één van de fundamenten waarbij kinderen – hoe verschillend ook – de kansen krijgen om zich te ontwikkelen.

Of je groot, klein, vaardig, minder vaardig, snel, langzamer, uitgesproken bent of liever de kat uit de boom kijkt, het is de kunst van de lesgevers om hier een antwoord op te hebben. Of je nu een ouder bent, voor de klas staat of training geeft, iedereen snapt dat kinderen niet hetzelfde zijn. En hoe heterogener de groep, hoe groter de uitdaging. En alleen al wat betreft leeftijd is dit een heterogene groep. En dus is er veel afwisseling in de training. Met de hele groep als het kan en in kleine groepen – op maat – als dat beter is. En met de enthousiaste leiding van Nikki de Goede, speelster van Dames 1, staat er een mooi rolmodel op het veld voor de meidengroep die er elke training weer staat. Want relatief trainen er veel meiden tussen de 9 en 14 jaar, wat geweldig is natuurlijk omdat die misschien ooit doorstromen en net als Nikki een voorbeeld worden voor anderen.

Alhoewel het seizoen eind april – normaal gesproken – voorbij is, gaat deze club nog even door. Sowieso de hele maand mei, ook in de vakantie voor de liefhebbers. Met veel improvisatie, nieuwe leuke spelletjes en een hoop energie wordt er elke keer weer geprobeerd om ontwikkeling en plezier in bewegen en spelen hand in hand te laten gaan. Sport en bewegen heeft niet alleen als functie dat het leuk en gezond kan zijn, het kan je ook veel leren over de ander en jezelf.